مذهبی - تشنه ولایت

مروری بر ادیان و مذاهب - زندگی چهارده معصوم - مناسبت های مذهبی - مدیر خانم رشیدی

مذهبی - تشنه ولایت

مروری بر ادیان و مذاهب - زندگی چهارده معصوم - مناسبت های مذهبی - مدیر خانم رشیدی

اشعار (۷)

 

سفینة النجاة

خواب دیدم خواب ایـن که مرده ام             خواب دیــدم خســته و افــســـرده ام

روی مــن خـروارها از خاک بـــود            وای قـــبر مـن چه وحـشتنـاک بــود

تــا مـــیان گــور رفتـــم دل گـرفـت             قـــبــرکـن سنگ لحد را گـل گـرفــت

بــــالش زیـــر سـرم از سنگ بـود             غرق وحشت،سوت وکوروتنگ بود

نالــه می کــردم ولیکن بی جـواب             تشنــه بودم تـشنه یک جرعه نـــاب

خسته بودم هیــچ کـس یارم نـــشد             زان میــان یــک تـن خریـدارم نـشد

هـرکه آمد پیش حرفی رانـد ورفت             سوره حمـدی برایــم خـواند و رفـت

نـه شـفیـقی نـه رفــیـقی نـه کـسی             ترس بـود و وحـشـت و دل واپــسی

آمــــدنـد از راه نــــزدم دو مَــلـَک             تــیره شــد در پیـش چـشـمانم فلـک

یک ملک گفتا بگو نام تو چیـسـت             آن یـکـی فریاد زد رب تـو کـیـســت

ای گنــه کــار سیـه دل، بســته پَـر             نام اربــابـــان خـود یـک یــک بــبر

در مـــیان عــمر خود کن جـستجو             کـارهای نــیـک و زشــتت را بــگـو

گفـــــتنم، عـمر خودت کردی تـباه             نـــامه اعـمـــال تــــو گـــشته ســیاه

مــــا کــه مأمــوران حــق داوریـم             نک تــورا ســـوی جـهـنم می بــریم

دیگر آن جا عـذر خواهی دیـربـود             دسـت وپـایم بــسته در زنجـیر بــود

نــــا امـیـد از هــر کجا و دل فـکار             می کــشیدندم به سختی سـوی نــار

نــــاگهــان الطـاف حــق آغــاز شد             ازجــنـان درهـای رحـمـت بـاز شــد

مــــــردی آمـــــد از تــبار آســمان             نـور پــیـشانـیش فــوق کــه کــشان

چــشم هایـش زندگانی مــی سـرود             درد را از قـــــــلـب آدم مــــی زدود

گیسوانش شَّـط پرجوش و خروش             دررکـــابش قـدسـیان حلقه بــگوش

صورتش خورشید بود وغرق نور             جـام چشـمانش پــرازشـرب طــهور

برسـرش دسـتارسبزی بــسته بود             بردلم مـهرش عـجب بنـشسته بــود

دو مـلــک سـر را به زیرانـداخـتند             بال خـود را فـرش راهـش ســاختند

غــرق حیرت داشــتند این زمـزمه             آمـتده ایـن جـا حـسـیــــن فــاطــمـه

صــاحــب روز قــیــــامـت آمـــــده             گـویا بـهـر یــک شــفـاعت آمــــــده

سـوی مـن آمـد، مـرا شرمنده کرد             مـهربانانـه بــه ســویم خـــنده کــرد

گــفت آزادش کــنـید ایـن بـنــده را             خانــه آبـــادش کــنیـد ایــن بنـده را

این که اینجا این چـنین تنها شــده             کــام او بـا تـــربـت مــــن وا شــــده

مـادرش اورا بعـشـقـم زاده اســت             گریــه کـرده بـعـد شیرش داده است

اینکه می بینید درشورسـت وشین             ذکـــرلائـی لائـیــش بـــوده حـــسین

بــا ادب درمجلس ما می نــشـست             اوبه عشق من سـرخود را شکسـت

سیــنه چاک آل زهـرا بوده اســـت             چــای ریــز مـجلس مـا بـوده اسـت

اسـم من راز ونـیازش بـوده اسـت             خاک من مهر نــمازش بـوده اسـت

پرچم مـن را بدوشش می کــــشید             پــا بــرهـــنه در عـــزایم مـی دویـد

بــارها لــعـن امــیّه کــرده اســـت             خــویـش را نـذر رقــیه کـرده اسـت

نـــذر عباسـم بـــه تن کـرده کــفن             روز تــاســوعا شــده ســقــای مـن

هـر چه بـاشد او برایم بـنده اسـت             او بـسوزد صاحبش شـرمـنده است

در مــــرامـم نــیست اوتـنها شــود             بــاعـث خـوشـحالـی اعـــدا شــــود

درقـیامت عـطروبـویـش مـی دهـم             پـــیش مــردم آبــرویــش مــی دهم

بــــاز بـالاتـر بـه روز سـرنـوشـت             می شود هــمـسایه من در بهـشـت

-----------------------------------------------------------------

  یلدای حسینی

شـــب یـــلــدا قــــدم آرام بـــردار                  کـــمی هــم احـتـرام مـا نـگـه دار

تو میـبـینی ربابم غصه دار است                  بنـی هاشم هـنـوزم داغـدار اسـت

صــدای الـعــطش در گـوش مانده                 بـدن ها بی کـفن هرگـوشه مـانـده

شـب یلـدا تـو هم چـله نشین باش                 ســیه پـوش غــم سـالار دیـن باش

-----------------------------------------------------------------

به یاد غربت طفل سه ساله حضرت سیدالشهدا بانو رقیه (س)

تـو را آورده ام ایـنـجا که مهمان خـودم بـاشـی

شـــب اخــر روی زلـف پـریشان خـودم بــاشی

من از تاریکی شب های این ویرانه می ترسم

تو را آورده ام شاید که خورشید خودم بــاشـی

از عـــــمـر بـلنـدش ســه بـهاری مــی گــذشـت

یـــــاد زهــــرا از خــیـالــــش مــــی گــــذشـــت

نـیــــک مـی دانـــسـت که بــابــا رفــتـه اســـت

تیغ نیش شامیان ازعـمق جـانــش مـی گـذشـت

-----------------------------------------------------------------

حضرت علی اکبر (ع)

چــون زبـــوجهـلان جهـان شد مال مال       حـــق عـلّی را بـــرگزیـــد احـمد جــمال

کـــــرده یـــــعنی آن نــــگارنـــده بــــشر       در عـــــــلی اکــــبـــــر تجــــلّی دگــــــر

تــــا زداید ز آیــــینه دل هـــــای کـــــور       رنــــگ بــــوجهــــلی و کوری و غرور

زاده لیـــــلا بُـــــد آن عالــــــی جـــــناب       آری آری لــــــیــــل زایـــــــد آفتـــــــاب

طــــلعتش را آفــــــتاب و مــاه، مـــــات       جعـــــد مشکـــــــینش کـــمند کـــــائنات

روز عـــــاشورای شــــــــاه ســــرمدی       لیــــــلة المـــــعراج سبـــــط احمــــــدی

دیـــــد نــــاگـــــه بــــی کســـی شـــاه را       خیــــره کـــــرده از آه روی مــــــــاه را

بــــنده آســـا شـــد خـرامان سـوی بـاب       شــــــاه شــــــد تحـــت الشـــــعاع آفتاب

ســـجده کرده آنســــان کـه آدم را ملک       بـــــر زمیـــــن روئـــی و روئی بر فلک

گفــــت کـــای خورشیـــد عالم تاب مـن       ای بــــه معنـــــی و بـه صورت باب من

ذلـــــت کفـــــر جهـــــان بــــالا گــرفـت       لاعـــــنان از دســــت الـــــاالله گرفــــت

گــــــر دهـــــی فرمانــم ای گیتی فـروز       آن کنــــم بـــا آن کـــه بـا شب کـرد روز

پــــس از ســــر برداشت دستار رسـول       تــــا بـــه دســــت آرد دل سـبـــط بتـــول

بســـت دســـــتارش به دستانش به سـر       آفـــــتابی بـســـــت حائــــــــــل بـر قـــمر

بســـت آنــــگه بــــر کــــمندش استـوار       جبــــرئیل آســــا علــــی را ذوالـفــــــقار

تـــــا بـــه دستـــارش دلی آرد به دسـت       یــــا بـــه شمشیرش دهد قلــبی شکست

از حــرم جمـــــعی پــریشان جـمع شــد       جـمــــع چــــون پــــروانه گـرد شمع شد

گفــــت مــــادر مـــن ز تـــو شرمـنده ام       بـــــــا هــــــمه آزادگــــــی ام بـنـــــده ام

تــــاز خــــردی مـــرمـــرا پــــرورده ای       خـــــــون دل دانـم کـه چندان خـورده ای

مست درعمرآنچه خـورد بستی توخون       از ســـــرم امـــــروز مــی آیــــد بـــرون

خـون تو خوردی و ز مـن بیــرون رود       زانـکه خـــــون لــیلـــی از مـجـنون رود

-----------------------------------------------------------------

  یاس کبود

تا عـلی ماهَـش به سوی قـبر بُـرد              مـاه، رخ از شـرم، پـشـت ابـر بُرد
آرزوهــا را عـلـی در خــاک کــرد
              خـاک هـم گویی گریـبان چـاک کرد
زد صـدای خـاک، جـانانم را بگیـر
              تــن نـمانــده هـیـچ  جـانم را بگیـر
نــاگـهـان بــر یــاری دســت خــــدا
              دسـتی آمـد، همچـو دست مصطفی
گـوهرش را از صدف، دریا گرفت              احــمد از دامـاد خـود، زهرا گرفت
گـفـتـش ای تـاج سـر خــیـل رُسُــل
              وی بَـر تـوخُـرد، یکسر جزء و کل
از مـن ایـن آزرده جـانـت را بگیـر
              بــازگــردانـدم، امــانــت را بـگـیــر
بــار دیـگر، هــدیـه ی داور بگـیــر              کــوثـرت از سـاقـی کــوثـر بگـیــر
می کِـشـد خجلت علی از محضرت              یــاس دادی، می دهــد نــیـلـوفـرت

-----------------------------------------------------------------

شب میلاد

امشب شب بسته نشدن پنجره هاست.

شبی که پنجره ها به میهمانی ابرها می روند.

شبی که شیشه ها از دخیل شبنم، تر خواهند شد.

امشب شب گشودن پنجرهاست؛

شب پرواز حوریان و پرنیان؛

شب شکستن رسم های جاهلیت عربی؛

 شب تکامل زن و تولد نور رحمت؛

امشب شب رسیدن سیب های سرخ دشت آرزوهاست.

شب گل دادن گل یاس.

شب عطر و شب راز.

امشب شب تولد توست؛

شبی که از شرق تا غرب جهان انتشار حضورت را می بینند؛

شبی که صدای دلنشینت را در فرا سوی گل ها می شنوند.

امشب شب توست که راز شکفتن و شکستن را می یابی.

شکستنی که پیچک های رنگارنگ و زیبا به یاد پهلوی شکسته ات به یکدیگر می پیچند.

و من دوست دارم امشب و هر شب دیگری از میلادت را.

-----------------------------------------------------------------

یه کلاغ رو سیاه ...
    تو دل یه مزرعه

یه کلاغ رو سیاه

     هوایی شده بره

  پابوس امام رضا (ع)

اما هی فکر می کنه

اون جا جای کفتراست
       
آخه من کجا برم
      
یه کلاغ که روسیاست
    
من که توی سیاهی ها از همه رو سیاه ترم
میون اون کبوترا با چه رویی بپرم
تو همین فکرا بودش
            
کلاغه عاشقونه
یه دلش می گفت برو
   
یه دلش می گفت بمون
یه دفعه صدایی گفت
تو نترس و راهی شو

      به سیاهی فکر نکن

                    تو یه زائری برو ...

-----------------------------------------------------------------