|
|
به یاد غربت طفل سه ساله حضرت سیدالشهدا بانو رقیه (س) تـو را آورده ام ایـنـجا که مهمان خـودم بـاشـی شـــب اخــر روی زلـف پـریشان خـودم بــاشی من از تاریکی شب های این ویرانه می ترسم تو را آورده ام شاید که خورشید خودم بــاشـی از عـــــمـر بـلنـدش ســه بـهاری مــی گــذشـت یـــــاد زهــــرا از خــیـالــــش مــــی گــــذشـــت نـیــــک مـی
دانـــسـت که بــابــا رفــتـه اســـت تیغ نیش شامیان ازعـمق جـانــش مـی گـذشـت -----------------------------------------------------------------
|
|