دین ذاتی الهی

با مطالعه در تاریخ تمدن بشری در می یابیم که ابتدایی ترین انسان ها نیز اعتقاد دینی داشته اند و عمیقاً به آن احساس وابستگی می نمودند. این انسان ها با شناخت نیروهای ماوریی از آن ها استمداد و یاری طلبیده و آنان را مورد پرستش قرار می دادند غریزه اعتقاد به عالمی روحانی مانند سایر مواهب الهی همواره در فکر ابناء بشری وجود داشته و در طی قرون متمادی باعث پدیدار شدن ادیان و اعتقادات مختلف در جهان گردیده است. ادیانی که همه تاریخ مشخصی دارند ولی اکثر آن ها کامل و نهایی نیستند لذا پیوسته در رشد و نمواند فقط دین نورانی اسلام است که کامل ترین و بهترین دین به شمار آمده و برای تمام جهانیان رستگاری دو جهان را به ارمغان می آورد. دین در اسلام عبارت است از اقرار به زبان و اعتقاد به پاداش و کیفر در آن جهان و عمل به ارکان و دستورات وارد شده دین ذاتی الهی و مکمل طبیعت بشری است که مانند هر واقعه یا ظهور دیگری تاریخ مشخصی دارد دین قانون و نهادی مشتمل بر اصول و فروع می باشد که از طرف خداوند بر مردم عاقل و بالغ نازل می شود دین مجموعه ای از عقاید موروثی و مورد قبول مردم است که مفاهیمی چون روح، خدا، زندگی، مرگ، دنیای پس از مرگ، بهشت ودوزخ را در بردارد. دین نیروی تسکین دهنده ی فوق انسانی است، که رفتار و زندگی او را به نظم می آورد. "دوریکم" جامعه شناس فرانسوی، معتقد است که دین مذهب مشترکی از اعتقادات و اعمال مربوط به مقدمات و محرمات است که گروه مومنان به آن گرویده و درامت واحدی گرد هم می آیند زرتشت نیز در کتاب خود اوستا، دین را به صورت "دئنا" آورده که به معنی وجدان و ضمیر پاک می باشد.

مذهب و فرقه

مذهب مصدر میمی از ریشه ی "ذهب" است که در عربی به معنای طریقه و روش می باشد مذهب طریقه ی خاصی در یک دین است که جزیی از آن دین به شمار می آید. به طور کلی اختلافات و افتراقات یک دین را مذهب گویند، مانند مذاهب کاتولیک، پروتستان و ارتدکس در دین مسیح و یا مذهب شیعه و سنی در دین اسلام. فرقه نیزکه جمع آن فرق است، از یک دسته ی مذهبی که در بعضی مسائل دینی و اعتقادی با گروه های دیگر اختلاف دارند اراده می شود.

منابع این نوشتار موجود است.