مذهبی - تشنه ولایت

مروری بر ادیان و مذاهب - زندگی چهارده معصوم - مناسبت های مذهبی - مدیر خانم رشیدی

مذهبی - تشنه ولایت

مروری بر ادیان و مذاهب - زندگی چهارده معصوم - مناسبت های مذهبی - مدیر خانم رشیدی

زندگی نامه حضرت امام علی النقی (ع)


هر اندیش مندی با نگاهی به زندگی امام "هادی (ع)" در می یابد که آن گرامی در سراسر عمر با برکتش با خفقان و محدودیت رنج آوری روبرو بوده که البته این وضعیت منحصر به زمان ایشان نبود و در تمام دوران بنی امیه و بنی عباس تداوم داشته است. حکومت ظالمانه ی خلفای غاصب آن زمان، جامعه و مصالح آن را از میان می برد و مردم ستم دیده و محرومان را وسیله ای در جهت ارضای منافع خود قرار می داد. در مورد حضرت امام "علی النقی (ع)" نیز وضع به همین منوال بود به طوری که مادام از طرف خلفای بنی عباس مورد اذیت و آزار قرار می گرفت. طلوع ستاره ایشان در "نیمه ذی حجه" سال "۲١۲ (ه.ق)" در اطراف مدینه و در محلی به نام "صریا" اتفاق افتاد. پدرش حضرت امام "جواد (ع)" و مادرش بانو "سمانه" کنیزی با فضیلت و با تقوا بود. از مشهورترین القاب وی، "نقی" و "هادی" است ولی او را "ابوالحسن ثالث" نیز می خواندند امام "هادی (ع)" در سال "۲۲٠ (ه.ق)" یعنی هشت سال پس از ولود و بعد از شهادت پدر بزرگوارش به امامت رسید مدت امامتش "۳۳" سال و عمر پر برکتش "۴١" سال بود که این مدت با حکومت جابرانه هفت خلیفه عباسی همراه گردید پیش از امامت با مسند خلافت "مأمون" و"معتصم"، و در سال های پس از آن با ادامه حکومت جابرانه "معتصم" و "واثق" پسر "معتصم" و "متوکل" برادر "واثق" و "منتصر" پسر "متوکل و مستعین" پسر عموی "منتصر و معتز" دیگر پسر "متوکل" معاصر گشت در زمان حکومت "متوکل" حضرتش را به دستور آن طاغوت بی حیا از مدینه به سامراء مرکز حکومت عباسیان تبعید کردند و تا پایان عمر در آن شهر ساکن گردانیدند گرامی ترین فرزند امام "علی نقی (ع)" حضرت امام "حسن عسگری (ع)" پیشوای یازدهم شیعیان بودند و غیر از ایشان "حسین، محمد، جعفر" و یک دختر به نام "علیّه" نیز دیگر فرزندان ایشان می باشند در زمان امام حکومت وقیحانه ی خلفای عباسی چنان رعب و وحشتی بر مردم حکم فرما بود که هیچ کس جرأت آن را نداشت تا علیه طاغوت زمان به پا خیزد و از رهبری امام معصوم خود دفاع کند؛ به همین جهت رابطه امت با امام (ع) بسیار محدود گشت و حکام وقت امام "هادی (ع)" را به اجبار از مدینه به مرکز خلافت یعنی سامراء تبعید کردند. در عین حال امام (ع) با تحمل تمامی رنج ها و مشقت ها هرگز تن به سازش و تفاهم با ستمگران روزگار خود نداد و بدین سان شخصیت الهی و موقعیت اجتماعی خود و عدم همکاریش با خلفای عباسی را برای آن ستم پیشگان هراس آور و ناگوار ساخت. به همین دلیل بنی عباس را چاره ای نبود جز این که آن نور هدایت و آن جمال ولایت با خدعه و تزویر خاموش سازند بدین ترتیب امام "هادی (ع)" نیز همانند نیاکان بزرگوار خود به مرگ طبیعی از دنیا نرفت و در زمان خلافت "معتزّ" عباسی به زهر جفا مسموم و در "سوم ماه رجب" سال "۲۵۴ (ه.ق)" به شهادت رسید. پس از این واقعه "معتز" و اطرافیانش درصدد بر آمدند تا خود را دوستار امام (ع) جلوه دهند و با شرکت در مراسم نماز و تدفین او بر جنایت شرم آور خویش سرپوش گذارند. اما به لطف خداوند این حیله نیز خنثی شد و فرزند برومندش، امام "حسن عسگری (ع)" بر پیکر پدر نماز گذارد و در وداعیتش شرکت کرد در آخر انبوه مردم با گریه و زاری پیکر مطهرش را در سامراء و در خانه مسکونی او به خاک سپردند تا خاک جایش هم واره میعادگاه دوست داران و علاقمندان به اهل بیت گردد.

 

 

منابع این نوشتار محفوظ است.

نظرات 1 + ارسال نظر
پیمان ظهرابی چهارشنبه 5 شهریور 1393 ساعت 16:50 http://www.ghalebsky.ir

سلام

مطالبت عالی بود
به منم سر بزن قالب جدید طراحی کردم

www.ghalebsky.ir

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.