مردی به حضور امام صادق (ع) رسید و عرض کرد که: من گناهی مرتکب شده ام.
ایشان فرمودند: خدا می بخشد.
سپس آن شخص تکرار کرد: تقصیری که کرده ام خیلی بزرگ است.
حضرت در پاسخ گفتند: اگر به اندازه ی کوه هم باشد بخشیده خواهد شد.
بار دیگر آن مرد اظهار داشت: گناه من بسیار عظیم می باشد.
امام پرسیدند: مگر چه خطایی کرده ای؟
و در این موقع آن شخص به شرح ماجرا پرداخت. پس از اتمام سخنان او امام صادق (ع) رو به وی فرمودند: من ترسیدم که نماز صبحت را قضا کرده باشی.
*****
در جای دیگر آمده است که: از امام صادق (ع) سؤال کردند: چرا کسانی که در آخر زمان زندگی می کنند رزق و روزی شان تنگ خواهد شد؟ و آن حضرت در جواب گفتند: به دلیل آن که غالباً نمازهای شان قضا می شود.
*****
در این رابطه مرحوم آیت الله حاج شیخ حسن علی اصفهانی (نخودکی) در وصیت نامه ی خود به فرزندش می گوید: اگر آدمی چهل روز به ریاضت بپردازد ولی یک بار نماز صبحش فوت شود، نتیجه آن عبادت ها بی ارزش و نابود خواهد شد. فرزندم به تو سفارش می کنم که نمازت را اول وقت بخوانی و از نماز شب غافل نشوی.
*****
برای این که جهت اقامه نماز صبح بیدار شوید، پیش از خواب آخرین آیه سوره ی کهف را تلاوت نمایید:
بسم الله الرحمن الرحیم
"قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحی إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَهِ رَبِّهِ أَحَداً."
منابع این نوشتار محفوظ است.