حضرت علی اکبر (ع)

چــون زبـــوجهـلان جهـان شد مال مال                  حـــق عـلّی را بـــرگزیـــد احـمد جــمال

کـــــرده یـــــعنی آن نــــگارنـــده بــــشر                  در عـــــــلی اکــــبـــــر تجــــلّی دگــــــر

تــــا زداید ز آیــــینه دل هـــــای کـــــور                  رنــــگ بــــوجهــــلی و کوری و غرور

زاده لیـــــلا بُـــــد آن عالــــــی جـــــناب                  آری آری لــــــیــــل زایـــــــد آفتـــــــاب

طــــلعتش را آفــــــتاب و مــاه، مـــــات                  جعـــــد مشکـــــــینش کـــمند کـــــائنات

روز عـــــاشورای شــــــــاه ســــرمدی                  لیــــــلة المـــــعراج سبـــــط احمــــــدی

دیـــــد نــــاگـــــه بــــی کســـی شـــاه را                  خیــــره کـــــرده از آه روی مــــــــاه را

بــــنده آســـا شـــد خـرامان سـوی بـاب                  شــــــاه شــــــد تحـــت الشـــــعاع آفتاب

ســـجده کرده آنســــان کـه آدم را ملک                  بـــــر زمیـــــن روئـــی و روئی بر فلک

گفــــت کـــای خورشیـــد عالم تاب مـن                  ای بــــه معنـــــی و بـه صورت باب من

ذلـــــت کفـــــر جهـــــان بــــالا گــرفـت                   لاعـــــنان از دســــت الـــــاالله گرفــــت

گــــــر دهـــــی فرمانــم ای گیتی فـروز                  آن کنــــم بـــا آن کـــه بـا شب کـرد روز

پــــس از ســــر برداشت دستار رسـول                  تــــا بـــه دســــت آرد دل سـبـــط بتـــول

بســـت دســـــتارش به دستانش به سـر                 آفـــــتابی بـســـــت حائــــــــــل بـر قـــمر

بســـت آنــــگه بــــر کــــمندش استـوار                 جبــــرئیل آســــا علــــی را ذوالـفــــــقار

تـــــا بـــه دستـــارش دلی آرد به دسـت                  یــــا بـــه شمشیرش دهد قلــبی شکست

از حــرم جمـــــعی پــریشان جـمع شــد                 جـمــــع چــــون پــــروانه گـرد شمع شد

گفــــت مــــادر مـــن ز تـــو شرمـنده ام                 بـــــــا هــــــمه آزادگــــــی ام بـنـــــده ام

تــــاز خــــردی مـــرمـــرا پــــرورده ای                 خـــــــون دل دانـم کـه چندان خـورده ای

مست درعمرآنچه خـورد بستی توخون                 از ســـــرم امـــــروز مــی آیــــد بـــرون

خـون تو خوردی و ز مـن بیــرون رود                  زانـکه خـــــون لــیلـــی از مـجـنون رود

منابع این نوشتار محفوظ است.