زندگی نامه حضرت معصومه (س)

ولادت آن حضرت در روز "اول ذیقعده سال ١٧٣ (ه.ق)" در مدینه منوره واقع شد ولی دیرى نپایید که در همان سنین کودکى با مصیبت شهادت پدربزرگوارش حضرت موسی بن جعفر (ع) در حبس هارون در شهر بغداد مواجه گردید. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر گرامی اش حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرار گرفت چندی بعد یعنی در "سال ٢٠٠ (ه.ق)" و در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى (لعنت الله علیه) سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو صورت گرفت و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خویش را به همراه ببرند راهى خراسان گردیدند یک سال بعد، حضرت معصومه (س) نیز به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی به هم راه عده اى از هم راهان و خویشان خود به قصد خراسان سفر نمود و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم آن دیار قرار گرفت. این جا بود که آن حضرت هم چون عمه بزرگ وارشان حضرت زینب (س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامی خود را به مردم مؤمن و مسلمان آن زمان رسانید و مخالفت خود و اهل بیت (ع) را با حکومت ستم کارانه بنى عباس اظهار نمود. از این جهت به محض ورود کاروانیان حضرت به شهر ساوه عده اى از مخالفان اهل بـیت که از پشتیبانى مأموران حکومتی نیز برخوردار بودند، سر راه او را گرفتند و با هم راهان وی وارد جنگ شدند، در نتیجه این جنگ تقریباً همه مردان کاروان وی به شهادت رسیدند، حتى بنا بر قولی خود آن حضرت نیز مسموم شد در هر حال، یا بر اثر اندوه و غم و یا به جهت مسمومیت از زهر، آن طاهره اهل بیت (ع) بیمار گردید و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان را نداشت به قصد شهر قم حرکت ایشان فرمودند. مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که گفتند: شهر قم مرکز شیعیان ما است. پس از این اتفاق در حالى که موسى بن خزرج از بزرگان خاندان اشعرى زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى کشید، عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه او در حرکت بودند و بزرگان شهر قم نیز به استقبال وی شتافتند حضرت معصومه (س)، در حدود روز "٢٣ ربیع الاول سال ٢٠١ (ه.ق)" وارد شهر مقدس قم شدند و در محلى که امروز به میدان میر معروف است در مقابل منزل موسى بن خزرج فرود آمدند آن بزرگوار به "مدت ١٧ روز" در این شهر سکنی گزیدند و اکثر اوقات خود را به عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال گذراند. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» بود که هم اکنون محل زیارت ارادتمندان حضرتش می باشد. سرانجام این نبیره فاطمه (س) در روز "١٠ ربیع الثانى" و بنا بر قولى دوازدهم همان ماه از"سال ٢٠١ (ه.ق)" پیش از آن که دیدگان مبارکشان به دیدار برادر روشن شود، دیده از جهان فروبستند و شیعیان را در ماتم مادام خویش به سوگ نشاندند. مردم قم با تجلیل فراوان پیکر مطهرش را به سوى محل صحن و بارگاه کنونی که در آن زمان به "باغ بابلان" مشهور بود انتقال دادند. پس از مراسم دفن موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این که در زمان حضرت امام جواد (ع) فرزندش طاهره اش زینب (س) در "سال ٢٥٦ (ه.ق)" اولین گنبد و بارگاه را بر مزار عمه بزرگوارش بنا نمود و بدین سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل بیت (ع) و دارالشفای دل سوختگان عاشق ولایت و امامت شد. 

منابع این نوشتار محفوظ است.