والاترین گوهر آفرینش

نور یکی از مواهب بزرگ الهی است و منشأ حیات، رشد و کمال انسان و دیگر موجودات می باشد که زندگی برای هیچ جان داری بدون آن امکان پذیر نیست. حال بارزترین مصداق و منبع برای این نور ظاهر خورشیدی است که بدون آن چراغ زندگی برای همیشه خاموش خواهد شد و رشته حیات و کمال از هم گسیخته می گردد. درهمین رابطه خداوند متعال در آیات بسیاری به واژه "نور" اشاره فرموده، از قبیل آیات ١ و ۵، سوره ابراهیم، آیه ۴۳ سوره احزاب، آیه ١١ سوره طلاق، آیه ٩ از سوره حدید، آیه ۲۸۶ سوره بقره، آیه ١۶ سوره مائده، و آیه ۴٠ از سوره نور که می فرماید: "من لم یجعل الله نوراً فما له من نور" یعنی کسی که خداوند بهره ای از نور برایش قرار نداده، هرگز روشنی نخواهد یافت پس به این ترتیب نور حقیقتی است که نه تنها خودش ظاهر می گردد بلکه غیر خودش را نیز روشن و آشکار می گرداند و هدف از خلقت و آفرینش امامان و انبیا و حجت های الهی (ع) و نزول کتب آسمانی نیز همین است. با این اوصاف معنی این کلام قدسی: "یا احمد لو لاک لما خلقت الا فلاک و لولا علی لما خلقتک و لو لا فاطمه لما خلقتکما" بهتر آشکار می شود که اگر وجود با برکت حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا (ع) نبود عالم و عالمی آن نیز وجود نداشتند تا خورشید بخواهد بر آن نور افشانی کند و با گستره نور خود عمق ظلمت را بشکافد.

منابع این نوشتار محفوظ است.